Wat een zooi....................

Inmiddels verblijven wij al weer bijna 2 weken in ons nieuwe huis. Geheel naar tevredenheid!
Wat een ruimte en oh, wat vergis ik me toch regelmatig in een deur. Denk je "het kantoor" in te lopen, sta je in de badkamer. Of wat denk je van deze: het toilet zit naast de deur met de trap naar beneden..... Ja, ook daar ben ik al een paar keer de mist mee ingegaan. Gelukkig kwam ik er wel op tijd achter. Want het zou toch wel raar zijn als je met je broek op je knieën tot de ontdekking komt dat je bijna op de trap wil gaan zitten.
Ik denk dat ik maar mooie bordjes voor op de deuren moet gaan maken.

Maar het begint steeds meer op "ons" huis te lijken. Karin is al een dolle tekeer gegaan om de keuken in te richten. Bijna alle dozen met keukenspullen zijn uitgepakt. De kasten zijn ingericht en de eerste bestellingen zijn de deur alweer uit.
Op een paar dozen na, liggen de kledingkasten ook weer vol. Nu nog kijken waar we de handdoeken en het beddengoed gaan laten. Maar ook dat komt vast wel goed.
Stukje zeil in de wc gelegd, dat is toch wat warmer aan je blote kakkies als je er 's nachts onverhoopt een keer uit moet. Niet dat ik daar zelf last van heb, maar mijn vrouw kan af en toe toch zo'n zeikerd zijn.

Maar goed de volgende stappen zijn het "kantoor" verder inrichten, want zo op de grond moeten zitten met de laptop op je knieën is toch ook niet echt ideaal. Bovendien ligt er dan elke keer een kat op je toetsenbord en voor je beeldscherm.
En dan natuurlijk de groentetuin klaar maken om straks het zaaigoed erin te zetten.
Het hoeft gelukkig allemaal niet morgen af, dat scheelt. Alle nog uit te pakken dozen staan beneden in een kamer. Boven waar we wonen wil ik liever geen dozen en andere losse spullen hebben staan, anders zit je echt overal met zooi, en daar houd ik niet van.

Het "vee" is ook al aardig gewend. Wel missen ze de glazen schuifpui. Daar konden ze lekker door naar buiten kijken en samen in de zon liggen. De ramen hier zijn wat hoger, dus naar buiten kijken gaat wat lastiger, maar zon om in te liggen is er genoeg. De Chippendales scharrelen van kamer naar kamer om elke zonnestraaltje te pakken en Mégane, die ligt het liefste op de bank, op haar "troon" of bij ons onder de tafel. Ze is af en toe nog een beetje bang omdat ze dan weer nieuwe geluiden hoort, maar dat wordt gelukkig wel steeds minder.

Morgen zijn we een dagje vrij en gaan we lekker hier een beetje keutelen. Ik denk dat ik me maar eens ga verdiepen in de bordjes voor op de deuren en Karin zal wel in haar domein, de keuken, te vinden zijn.