Hè, hè...........................

Nou we zijn over!! Wat hebben wij een geluk gehad met het weer. Er was namelijk voor zondag regen voorspeld. En wat gebeurde er? De dag begon heel koud, maar rond een uur of negen kwam de zon tevoorschijn en werd het aangenaam warm. Gelukkig maar, want we mochten een open aanhanger lenen en dan is het wel handig als het droog is.
Als eerste 's morgens Mégane uit gelaten en gelijk naar het nieuwe huis gebracht. Daar stond haar "troon" al klaar in een kamertje, samen met een bakje water en wat brokken. Het ging mij wel aan het hart om haar in die kamer op te moeten sluiten, maar dat kon nu eenmaal niet anders. De oude mannen zaten nog in het oude huis op de badkamer, uiteraard ook met de deur dicht.
Rond een uur of tien kwamen Gonnie en Richard om te helpen sjouwen. We hadden zelf al heel veel dozen en andere losse spullen overgebracht en nu waren de banken, kasten, vriezer, wasmachine en dergelijke aan de beurt. En waar Karin heel erg blij mee was, was dat de oven precies in de ruimte onder het fornuis past.
Maar wat kunnen die mensen hard werken zeg. Na de nodige ritten was alles, inclusief de katten, rond een uur of vier over! Richard heeft toen nog het gas aangesloten, ook heel erg fijn, kan Karin tenminste weer koken.
Daarna hebben we gezorgd dat de woonkamer een beetje op orde was, tv en Internet werkte en de matrassen in de slaapkamer op de grond lagen zodat we in ieder geval ook konden slapen.
Morgen zien we wel verder, dat was het motto!
Nu werd het tijd om Mégane te bevrijden en de katten uit de bench te laten.
Na gedane arbeid is het tijd om een biertje te drinken. Nou dat hebben we dan ook gedaan! Het vee kon nu overal rond gaan kijken en snuffelen. Felix was als eerste uit de bench en had al snel een plekje gevonden op de bank om te gaan slapen. Bozo daarentegen heeft zeker nog een uurtje in de bench gezeten en vluchtte toen naar de gang om tussen de verwarming en de lattenbodems te gaan zitten. Wij denken dat hij dan moed aan het verzamelen is om de grote wijde wereld te verkennen.
Na een poosje had hij genoeg moed verzameld om op onderzoek uit te gaan en geen kamer heeft hij over geslagen hoor. Wij zijn ook wel erg blij dat er hier boven aan de trap een deur zit, zodat het vee niet naar beneden kan. Mégane mag natuurlijk wel naar beneden, maar alleen als wij erbij zijn. Zij vind het allemaal maar raar en vreemd. Was heel onrustig, begrijpelijk hoor, maar heeft de hele tijd dat zij opgesloten zat geen krimp gegeven.

De avond begon te vallen, wij begonnen toch ook wel de vermoeidheid te voelen en waren heel blij dat de basic dingen klaar waren. Gonnie en Richard gingen weer naar hun logeeradres, maar niet voordat wij hen nogmaals bedankt hadden en een tasje met lekkers hadden meegegeven. Maandag reizen zij weer af naar Nederland. Wat zijn wij gezegend met zulke vrienden.

Als je dan 's avonds in je nieuwe huis op de bank zit te zappen, komen alle herinneringen van het afgelopen jaar weer boven. Om je gedachten te verzetten nog even achter de laptop kijken op Facebook en dan lees zie je een bericht van je zusje:
"Denkdag 2015 .... Eén jaar geleden alweer dat jij overleed lieve papa .... het verdriet speelt nog steeds op om jouw verlies, het was zo'n enorme hectische week verleden jaar.... Je hebt de rust gevonden, ik heb mijn leven weer opgepakt maar het gemis zal altijd blijven, de tranen zullen bij tijden blijven rollen maar het is goed zo. Een week van "flash backs" laat ik achter me ..... You're always on my mind .... dikke kus XXX"
Voor mij was het ook een beladen dag. Aan de ene kant de vreugde van de verhuizing en aan de andere kant het gevoel van verdriet. Daar heb ik toch wel de hele dag aan gedacht.